Podcast
Sprookjesgesprek met Vivian Halmans
June 23, 2019
Dankbaarheid heeft haar leven gered, daar komt het sprookje van geluksregisseur en hypnotherapeut Vivian Halmans op neer. Vivian heeft chronische clusterhoofdpijn, door de ‘plaat in haar hoofd’ noemt ze zichzelf ‘de bionische vrouw’. Haar Heldinnenreis is doorspekt van fysieke pijn, en daar is maar één remedie voor.
Artikel
Interview en een groot artikel in GezondNU
Libelle
Interview Libelle 50, 2017
Interview
Gezichten van de zorg (37). Ongeveer tien jaar geleden kreeg Vivian Halmans chronische clusterhoofdpijn. “Na een hersenbloeding stond ik al snel weer te werken in mijn eigen zaak, een schoonheidssalon. Ik had wel verschijnselen maar ik dacht: niet aanstellen, doorgaan. Twee weken daarna keek ik tijdens het werk in de spiegel en schrok: mijn gezicht hing scheef aan een kant. Het was zó snel weer weg, het leek gezichtsbedrog. Toen ik die avond thuis kwam kreeg ik mijn eerste aanval. Ik had al wel eerder hoofdpijnen gehad, maar dit was anders. Alsof iemand anderhalf uur lang een pin in je oog boort. Ik heb geschreeuwd en gejankt.”
Het duurde niet lang of ze had zeven aanvallen per etmaal. “Mijn leven stortte in. Ik kon niks meer. Ik verloor mijn zaak, kwam in de schulden en raakte steeds meer geïsoleerd. Eigenlijk alleen mijn kinderen hielden me nog op de been.” Elke week had ze een afspraak bij de neuroloog, een specialist in clusterhoofdpijnen. “Ik heb van alles gehad, medicijnen, zuurstoftanks, een operatie aan de zenuwbanen: niets hielp. Het dieptepunt was wel toen ik hoorde: Vivian, besef nou dat je echt nooit meer beter wordt. Ik wilde het helmaal niet accepteren.”
Twee jaar lang deden de aanvallen hun verwoestende werk. “Ik had zo veel pijn dat ik me zelf in het gezicht sloeg met alles wat ik kon vinden. Soms was ik bont en blauw van de bloeduitstortingen. Dat vond ik vreselijk, omdat ik mijn kinderen er niet mee wilde belasten. Maar ik wist niet waar ik het moest zoeken.”
Iets later begon ze te schilderen. "Om dingen op een constructieve manier te kunnen verwerken." En er was een bijzonder moment. “Ik dacht, misschien moet je eens opschrijven waar je nog wél dankbaar voor bent. Ik heb met een stuk papier op schoot gezeten en wist niets te bedenken. Toen schreef ik de namen van mijn kinderen op. Later volgden meer dingen. Ik heb zelf sterk de indruk dat daar de verandering begon”.
Rond die tijd kwam ze ook in - als eerste patiënt in Limburg – in aanmerking voor een neurostimulator. Het apparaat werd tijdens een operatie van zes uur in de hersenen geplaatst. “Het duurde nog eens anderhalf jaar voordat hij goed was afgesteld, maar toen had ik nog maar twee aanvallen per dag.” Tegenwoordig zijn er zelfs nauwelijks nog aanvallen. “Alleen een sterke brom en zware trillingen in mijn hoofd, lastig soms, maar daar is mee te leven.”
Vivian zat sinds die tijd niet bepaald stil. Ze volgde een opleiding tot lifecoach en bouwde een klantenkring op, schreef een boek over haar ervaringen, deed een tweede hbo-opleiding voor hypnotherapie en startte een eigen praktijk, waarin ze momenteel 40 uur per week werkt. “Zo zit ik in elkaar. Ik kan niet stilzitten. En ik wil graag iets betekenen voor anderen.”