Ongeveer 13 jaar geleden was ik in de bloei van mijn leven..
Ik had een droombaan als achtbaanconstructeur, werkte voornamelijk voor de gigant in de pretparkindustrie namelijk Disney..Ik was workaholic en werkte me te pletter...was manisch en werd depressief.. Ik kreeg een burn out met als gevolg psychoses..wat me bijna mijn leven kostte.
Ik had mezelf zo erg verwond, mijn moeder had me nog op tijd gered op het allerlaatste nippertje. Ik zat erna in een zware depressie van 8 jaar en leefde als een zombie vol angst...was door de psychiatrische artsen opgegeven, zou nooit meer beter worden...mijn ouders geloofden in mij en hielpen mij te herstellen.
Ook kreeg ik hulp van een team van psychologen en begeleiding vanuit min dagbesteding. Maar uiteindelijk moest ik het toch zelf doen heb ook hard ervoor gevochten.
Met kleine stappen kwam ik vooruit.
Ik ging vooral mijn angsten tegemoet. Na 8 jaar ging eindelijk de knop bij mij om. Ik besefte dat ik zo niet verder kon leven en dat ik er alles aan moest doen om weer van het leven te genieten. Ik ging ook weer de dingen positief zien.. de kleine stappen werden ineens grote stappen.. ik begon dingen weer op te pakken.. Het treinreizen bijvoorbeeld wat ik vroeger al leuk vond. Ik was eerst ook bang om dit weer alleen te gaan doen. Ook dit heb ik weer stap voor stap moeten leren. Eerst kleine afstanden samen gereisd met mijn ouders...toen alleen...daarna grote afstanden, eerst samen en toen ook alleen.
Toen ik de angst overwonnen had kon ik eindelijk alleen reizen. Dat deed ik toen en doe ik nu nog door een groot deel van Nederland.. Puur recreatief!
Nu vertel ik ( ook tijdens deze reizen aan )mensen over mijn ervaringen en inspireer hen.
Ik luister natuurlijk ook naar hun levenservaringen.
Met mijn ervaringen wil ik hen graag duidelijk maken dat hoe diep je ook in de put zit, wanneer je het echt wil je eruit kunt komen.
Laat je vooral niet beinvloeden door mensen die zeggen dat je het niet kunt!
En als je uit dat diepe dal bent, ga dan echt van het leven genieten. Van de kleine, maar vergeet ook niet van de grote dingen te genieten in het leven.
Ieder moment telt en ik kan het weten!
Mijn motto is dan ook: " Help je medemens en geniet van het leven want het duurt maar even!! "
Wesley Pirson, 38 jaar ( een echte levensgenieter)