Wat doe je dan?
Je hebt je leven op de rit en geniet met volle teugen. Je hebt toekomstplannen en doet wat je het liefste doet.
Kortom je kunt de wereld aan.
En dan wordt je ziek.
Heel even ben je uit het veld geslagen. Maar dapper als je bent, ga je niet klagen. Negeert misschien zelfs dat er iets aan de hand is en de huisarts heeft het al druk genoeg, dus die ga je niet storen.
Het gaat wel over… of toch niet?
Zo goed en zo slecht als het gaat ga je door met je leven. Totdat je beseft dat het niet zomaar over gaat.
Het gebeurde mij ook, net als duizenden anderen.
Ik werd chronisch ziek.
Als dat besef doordringt, slaat het alle lichten uit. Pats, donker!
Langzaam neemt de ziekte je leven en identiteit over. Tot het moment dat jij niet meer jij bent, maar jij de ziekte bent geworden.
En dan staat alles stil.
Je oude leven werkt niet meer voor je.
Het leven slaat keihard terug.
Was je te druk? Of zat het al in je genen? Wat de oorzaak ook is. Het is er en je zult er maar mee moeten dealen.
Hoe moeilijk is het dan om die draad weer op te pakken.
Leven met je beperking is al zwaar genoeg.
Het mag ook even stil staan. Het moet een plek krijgen en je hebt tijd nodig om te wennen aan het feit dat alles anders is geworden.
Maar dan ga je zoeken. Je wil ondanks je ziekte een fijne manier van leven vinden. En dat kan!
Als de luchtdruk een duik maakt of als het hard waait, kan ik niet naar buiten. Doe ik dat wel, dan weet ik dat ik heel snel erna een aanval krijg die ontzettend veel pijn doet.
Als de weersomstandigheden goed zijn, geniet ik extra van de frisse buitenlucht, maak ik een wandeling in het bos of zit ik zoals nu aan een tafeltje buiten bij de vijver te schrijven aan dit blog.
Concentreren was eerst bijna onmogelijk en is nu nog moeilijker dan voor deze ziekte. Er raast 24 uur per dag stroom door mijn hoofd van de neurostimulator die ik in mijn lichaam kreeg. Ik heb dag en nacht hoofdpijn. Maar stap voor stap train ik mijn concentratie, vond ik werk dat nu heel goed bij me past.
En begeleid ik mensen die ergens tegen aan lopen in het leven.
Ook als je chronisch ziek bent, help ik je weer een hoofdrol in je eigen leven te krijgen.
Want al slaat het leven nog zo hard.
Jij bent en blijft nog steeds een mooi mens die een fijn leven verdient.
Je kunt de regie weer terugnemen. Op een andere manier, misschien zelfs wel beter als van te voren.
Wat heb jij de wereld te bieden? Waar heeft jouw chronische ziekte je heel sterk in gemaakt?
Kies jij vandaag nog voor een fijn leven?