Bij het woord trauma denken we aan een verschrikkelijke gebeurtenis. Iets dat je voor het leven tekent. Maar ook een jeugd zonder liefde of aandacht is een trauma. Trauma’s komen ook in het klein voor, zeker als het op jonge leeftijd gebeurd is, kunnen deze kleine trauma’s ervoor zorgen dat je er de rest van je leven last van hebt. Vaak weet je niet eens meer dat het trauma gebeurd is of kun je er als volwassene anders tegenaan kijken.
We beslissen op een gegeven moment dat het trauma verwerkt is. We hebben het “verhaal” zo vaak verteld dat het geen tranen meer opwekt. Ons hoofd beslist dan dat het verwerkt is. Maar is dat ook zo?
Je onderbewuste registreert een trauma. Als er iets gebeurd wat jou pijn doet, verdriet bezorgd of angst, wordt het in een speciaal “plekje” opgeslagen. Niet te diep, want als er vervolgens iets in je leven gebeurd wat er ook maar een klein beetje op lijkt, dan geeft je onderbewuste het sein onveilig en reageert vervolgens hetzelfde als toen het trauma plaatsvond. Een handige tool die in ons systeem is ingebouwd. Als je ooit de weg over bent gelopen en er kwam een auto aan die jij niet zag, dan schrok je waarschijnlijk behoorlijk . Je onderbewuste slaat deze gebeurtenis vervolgens op voor een volgende keer… het waarschuwt je dan om eerst goed uit te kijken door de herinneringen op te halen met het bij behorende gevoel…pas op!
Je kunt je voorstellen dat een trauma uit je verleden door je onderbewuste wordt opgeslagen als code rood!!! Gevaar! Ook als jij je de gebeurtenis niet meer bewust herinnert of denkt dat het verwerkt is, reageert je onderbewuste nog altijd hevig. Het heeft geen boodschap aan wat jij met je hoofd “verwerkt” hebt.
Zo kan het zijn dat je bijvoorbeeld angstig bent of onrustig en jij niet begrijpt waar dat gevoel vandaan komt.
Een voorbeeld uit mijn praktijk:
Een jonge vrouw was heel erg angstig voor liftdeuren. Ze had geen idee waarom, maar elke keer als de liftdeur op haar werk dichtging, dan klopte haar hart in haar keel. Ze dacht dat ze liftangst had, misschien was het de kleine ruimte of de angst dat er iets mis ging in de lift. Tijdens onze sessies kwam naar voren dat dit eigenlijk geen probleem was. Ze stapte gemakkelijk in kleine ruimtes en vertrouwde op de moderne lift op haar werk. Tijdens Regressie, waarbij we teruggaan naar het verleden en er herinneringen naar boven komen, die uit het bewuste verdwenen zijn, zag ze zichzelf als 5 jarige de lift instappen. Ze had een jas aan en zag ze dat die jas tussen de liftdeuren vast kwam te zitten. Ze schrok enorm en voelde gelijk de angst die ze nu ook steeds voelde. Ze herinnerde zich ook dat een oplettende meneer snel de liftdeuren weer opendeed en haar jas los kwam.
Blijkbaar was ze toen zo geschrokken dat het onderbewuste vanaf dat moment liftdeuren als niet veilig registreerde. Tijdens regressie veranderden we de situatie. Ze stapte opnieuw in de lift en ging ver genoeg van de deuren af staan zodat de jas er niet tussen kon komen. We gaven het onderbewuste hierdoor het sein veilig.
Later vroeg ze aan haar moeder of zij zich deze situatie kon herinneren en dat was inderdaad zo. Haar moeder vertelde haar dat ze vreselijk in paniek was geraakt op dat moment en haar moeder ook.
Wat ik hiermee wil laten zien is dat we ons niet alles meer herinneren en er soms een angst blijft bestaan, die we met ons bewuste denken niet kunnen oplossen. Daar is hypnotherapie en regressie een heel handig hulpmiddel bij.