De wolken voorspellen niet veel goeds, maar mijn hond Bam kijkt me aan alsof hij wil zeggen:" kom op baasje, het bos wacht op ons".
Dus wandelschoenen aan en met nog een laatste blik op de lucht, stappen we de deur uit.
Nu woon ik op 5 minuten loopafstand van een mooi bos en binnen de korste keren rent Bam als een opgewonden standje het groen in. Onze hond is een mengelmoesje. Een kruising van wat ik vermoed diverse soorten honden en een kangaroe. Op zijn korte pootjes springt hij alle kanten op.
Ik kijk hem na terwijl ik stevig doorstap... tot ik besef dat ik helemaal niet zo hard hoef te lopen. Dit is ONTSPANNING. Ik stop en kijk bewust om me heen.
Zoemende vliegen en bijen lokken me naar frisse lente bloemetjes in de mooiste kleuren. Eeuwen oude bomen staan geworteld mooi te zijn.
Die natuur toch.... Het gaat vanzelf! Geen boom die zich druk maakt in de winter of hij nog wel blaadjes kan produceren als het lente wordt.
Hij weet dat het gebeurd en wij mensen weten dat ook.
Misschien moeten we wat meer als de natuur leven, ons minder druk maken om wat komen gaat. Het gebeurd immers toch.. of het gebeurd niet.
Er komen nieuwe kansen en nieuwe keuzes.
En ook wij weten de blaadjes vallen op zijn tijd, maar er komen altijd weer nieuwe!
Genietend van dit besef, breekt met het zonnetje bij mij een glimlach door.
En Bam... die snuffelt gewoon elk geurtje op, tot hij weer verder gaat op zoek naar nieuwe!
Wat heb jij geleerd van de natuur?
Comments